ساخت بتن پلیمری|انواع، کاربرد،تولید،سفارش عمده|بتن پلیمری

بتن پلیمر چیست و چه کاربردی دارد؟

بتن پلیمری نوعی بتن است که از پلیمر برای جایگزینی سیمان های نوع آهکی به عنوان چسب (با قدرت چسبانندگی قوی) استفاده می کند. در برخی موارد از پلیمر علاوه بر سیمان پرتلند برای تشکیل بتن سیمان پلیمری (به اختصار PCC) یا بتن اصلاح شده پلیمر (به اختصار PMC) استفاده می شود. از سال 1971 کمیته 548، موسسه بتن آمریکا بر پلیمرهای بتن نظارت داشته است.

در بتن پلیمری، اغلب از پلیمرهای نوع ترموپلاستیک استفاده می شود، اما به طور معمول رزین های ترموست به عنوان پایداری حرارتی بالا و مقاومت در برابر طیف گسترده ای از مواد شیمیایی به عنوان جزء اصلی پلیمر استفاده می شوند. بتن پلیمری همچنین از سنگدانه هایی تشکیل شده است که شامل سیلیس ، کوارتز ، گرانیت ، سنگ آهک و سایر مواد با کیفیت بالا است. سنگدانه باید دارای کیفیت خوب ، عاری از گرد و غبار و سایر زباله ها و خشک باشد. عدم رعایت این معیارها می تواند استحکام پیوند بین اتصال دهنده پلیمری و سنگدانه را کاهش دهد.

اجزا بتن پلیمری

• سنگدانه ریز و درشت
• سنگدانه سیلیس
• سنگدانه کوارتز
• سنگدانه گرانیت
• سنگ و سنگدانه آهک

بتن پلیمری ممکن است برای ساخت و ساز جدید یا تعمیر بتن‌های ساخته شده قدیمی استفاده شود. خواص چسبندگی بتن پلیمری باعث می شود که بتن های پلیمری و معمولی بر پایه سیمان بتوانند ترمیم شوند. مقاومت در برابر خوردگی و نفوذپذیری کم بتن پلیمری به آن اجازه می دهد تا در استخرها، ساختمانهای فاضلاب، کانالهای زهکشی، سلولهای الکترولیتی برای بازیابی فلزات پایه و سایر سازه هایی که حاوی مایعات یا مواد شیمیایی خورنده هستند استفاده شود. این عمل به ویژه برای ساخت و بازسازی منهول ها به دلیل توانایی آنها در مقاومت در برابر گازهای سمی و خورنده فاضلاب و باکتری هایی که معمولاً در سیستم های فاضلاب یافت می شوند، مناسب است. برخلاف سازه های بتنی سنتی ، بتن پلیمری نیازی به پوشش یا جوش درزهای محافظت شده از PVC ندارد. همچنین می تواند به عنوان یک دوره پوششی پیوندی برای روکش آسفالت ، برای دوام بیشتر و استحکام بیشتر بر روی یک بستر بتنی و در پارک های اسکیت استفاده شود ، زیرا سطح بسیار صاف است.

بتن پلیمری در طول تاریخ به دلیل هزینه های زیاد و مشکلات مربوط به تکنیک های سنتی تولید، به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفته است. با این حال ، پیشرفت های اخیر منجر به کاهش چشمگیر هزینه ها شده است ، به این معنی که استفاده از بتن پلیمری به تدریج در حال گسترش است.

ویژگی بتن پلیمری

خواص و ویژگی دقیق بستگی به مخلوط مواد، نوع پلیمر مورد استفاده، سنگدانه مورد استفاده و غیره دارد.

• چسباننده (پلیمر)، گرانتر از سیمان است.
• استحکام کششی قابل ملاحظه ای بیشتر از بتن پورتلند غیر مسلح وجود دارد. (از آنجا که پلاستیک پلیمری از سیمان چسبنده تر است و از مقاومت کششی مناسبی برخوردار است، این خاصیت اتفاق می افتد.)
• مقاومت فشاری مشابه یا بیشتر با بتن جنس پرتلند
• پخت سریعتر
• چسبندگی خوب به اکثر سطوح، از جمله به تقویت کننده ها
• ماندگاری طولانی مدت نسبت به چرخه های انجماد و ذوب
• نفوذپذیری کم در برابر آب و محلولهای تهاجمی
• بهبود مقاومت شیمیایی
• مقاومت خوب در برابر خوردگی و ذوب
• وزن سبک تر (بسته به رزین، مخلوط بسته به رزین کمی متراکم تر از بتن سنتی است)
• ممکن است برای پر کردن حفره ها در فرم ها ارتعاش داشته باشد
• امکان استفاده از عوامل آزاد کننده فرم معمولی (در برخی از برنامه ها)
• به دلیل تراکم، استفاده از ابزارهای معمولی مانند مته و پرس به سختی قابل دستکاری است. دریافت محصول از پیش اصلاح شده از سازنده را توصیه کنید.
• جعبه های کوچک در مقایسه با نمونه پیش ساخته خود گرانتر هستند ، اما القای بتن یا روکش های فولادی به سرعت فاصله را پر می کند.

مشخصات فنی بتن پلیمر

• بتن پلیمری اوره فرمالدئید 2260، 37 مگاپاسکال (5400 psi)
• بتن پلی استر N/A ،95 مگاپاسکال (13800 psi)
• بتن اپوکسی N/A ،58 مگاپاسکال (8400 psi)